Psy towarzyszą ludziom od ok. 30 tysięcy lat. Są najbardziej udomowionymi zwierzętami, w pełnym znaczeniu tego słowa. W wiernych psich oczach można zatracić się bez końca i dlatego cenimy ich towarzystwo. Naukowcy od dłuższego czasu zastanawiali się, czy wilki są również zdolne do takich zachowań. Wyniki opublikowane w czasopiśmie Ecology and Evolution nie pozostawiają złudzeń – wilki potrafią być wierne jak psy!
Czytaj też: Psy i wilki mają wiele wspólnego, ale naukowcy zidentyfikowali kolejną różnicę między nimi
Naukowcy z Uniwersytetu Sztokholmskiego poddali 10 wilków i 12 psów testowi behawioralnemu zaprojektowanemu specjalnie w celu określenia stopnia przywiązania psowatych do ludzi. Wykazano, że 23-tygodniowe wilki spontanicznie odróżniały osobę znajomą od obcej, podobnie, jak z zwyczaju mają to psy. Dodatkowo, obecność osoby znajomej działała na wilka uspokajająco w sytuacji stresowej.
Psy jak wilki – pod jeszcze jednym względem
Przeprowadzone badania są sprzeczne z obowiązującą do tej pory hipotezą, że zdolności niezbędne do przywiązania do człowieka pojawiły się u psów dopiero po udomowieniu ich co najmniej 15 000 lat temu. Jeżeli wilki również dysponują taką umiejętnością, oznacza to, że więzi psowatych z człowiekiem mogą być starsze, niż pierwotnie nam się wydawało.
Dr Christina Hansen Wheat z Uniwersytetu Sztokholmskiego mówi:
Czuliśmy, że istnieje potrzeba dokładnego sprawdzenia tego. Wraz z wcześniejszymi badaniami wnoszącymi istotny wkład w to pytanie, myślę, że teraz należy pochylić się nad pomysłem, że jeśli zmienność w kierowanym przez człowieka zachowaniu przywiązania istnieje u wilków, to zachowanie to mogło być potencjalnym celem wczesnej presji selektywnej wywieranej podczas udomowienia psów.
Naukowcy ze Szwecji hodowali wilcze i psie szczenięta od 10. dnia życia i poddawali je różnym testom behawioralnym. W jednym z nich osoba znajoma i obca na zmianę wchodzi i wychodzi do pomieszczenia, aby stworzyć stresującą sytuację dla zwierzęcia. Test ten pierwotnie opracowano w celu oceny przywiązania u ludzkich niemowląt i opiera się na teorii, że poprzez stworzenie niestabilnego środowiska, zachowania przywiązania (jak poszukiwanie bliskości) są stymulowane. Wilki okazywały uczucia i spędzały więcej czasu na kontakcie fizycznym z osobami znanymi w takim samym stopniu, jak psy.
Czytaj też: Chińczycy sklonowali wilka. To ogromna szansa dla gatunków zagrożonych wyginięciem
Dr Christina Hansen Wheat dodaje:
Było jasne, że wilki, podobnie jak psy, wolały osobę znaną od obcej. Ale co było być może jeszcze bardziej interesujące, to fakt, że podczas gdy psy nie były szczególnie dotknięte sytuacją testową, wilki były. Wręcz przeciwnie, torowały sobie drogę do pomieszczenia, w którym odbywał się test. Niezwykłe było to, że kiedy przewodnik, który był z wilkami przez całe ich życie, ponownie wchodził do pomieszczenia testowego, zachowanie polegające na torowaniu ustawało. To wskazuje, że znajoma osoba działała jako bufor stresu społecznego dla wilków. Nigdy wcześniej nie wykazano podobnego zachowania u wilków.
Podobieństwa między psami i wilkami są oczywiste, ale do tej pory nikt nie przypuszczał, że podobnie jest w kwestii relacji z ludźmi.