To właśnie oni dokonali transmisji danych z prędkością ponad jednego petabita na sekundę. Wykorzystali w tym celu standardowe wielordzeniowe włókno światłowodowe o średnicy 0,125 mm. Użyli technologii WDM (Wavelength Division Multiplexing), w której sygnały o różnych długościach fali są przesyłane przez to samo medium. Dzięki temu możliwa jest jednoczesna transmisja większej ilości danych z użyciem jednego kabla.
Technologię wykorzystano już komercyjnie, a operatorzy kabli światłowodowych do przesyłania danych wykorzystali pasma C i L. Poza nimi przedstawiciele japońskiego NCIT użyli również niedawno odkrytego pasma S. Mając do dyspozycji niestandardowe wzmacniacze dla tych pasm, naukowcy byli w stanie przesłać 801 długości fal i osiągnąć rekordową przepustowość optyczną 20 THz w światłowodzie wielordzeniowym.
51 kilometrów do pokonania
Ostateczna prędkość transmisji danych wyniosła 1,02 petabita na sekundę przy dystansie 51 kilometrów. Popularyzacja standardów takich jak 5G czy nadchodzącego 6G dodatkowo zwiększy ilość przesyłanych danych. Dzięki technologiom pokroju tej opisywanej naukowcy mogą sprawić, że przejście na kolejny poziom odbędzie się bez większych problemów.
Jak przyznają członkowie zespołu, w przyszłości chcieliby oni zbadać możliwość wydłużenia zasięgu wielomodowej transmisji o dużej przepustowości i zintegrowania jej z technologią wielordzeniową. Miałoby to przyczynić się do stworzenia podstaw przyszłej technologii transmisji optycznej o dużej przepustowości.
To nie pierwsze rekordowe dokonania zespołu z NICT
Co ciekawe, to nie pierwszy tego typu rekord pobity przez naukowców z NICT. W grudniu 2020 roku udało im się po raz pierwszy zademonstrować transmisję o prędkości 1 petabita na sekundę w światłowodzie o standardowej średnicy przy użyciu światłowodu 15-modowego. Takie światłowody wymagają jednak złożonego cyfrowego przetwarzania sygnału MIMO (Multiple-input-multiple-output). Dzięki temu możliwe staje się rozszyfrowanie sygnałów, które ulegają mieszaniu podczas transmisji. Ich praktyczne zastosowanie będzie prawdopodobnie wymagało opracowania na dużą skalę specjalnych układów scalonych.